Είδαμε την παράσταστη "Λευτέρης, ένα περιστέρι δίχως ταίρι" και μια συνέντευξη

Φίλη μου σήμερα ήρθε η στιγμή να σου μιλήσω για την πρώτη εμπειρία του Βαγγέλη μου με κανονική θεατρική παράσταση. Κι όταν λέω "κανονική" μη με παρεξηγείς μιας και μέχρι τώρα η επαφή του με το θέατρο περιοριζόταν στο χώρο του παιδικού σταθμού με παραστάσεις επιλεγμένες από τον υπεύθυνο του Δήμου μας για τους παιδικούς σταθμούς. Πρώτη φορά φέτος πήγε σε θέατρο να παρακολουθήσει μια παράσταση και να δει από κοντά την όλη διαδικασία αλλά και να νιώσει την αύρα και τη μαγική ενέργεια που έχει ένα θέατρο. Στο σημείο αυτό να πω ότι η μαμά του Βαγγέλη, δηλαδή εγώ, αγαπώ τόσο πολύ το θέατρο από μικρή και νιώθω ευλογημένη που μεγάλωσα πολύ κοντά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου κι όντας παιδί δασκάλων, είχα την τύχη να παρακολουθώ τουλάχιστον δυο με τρεις θεατρικές παραστάσεις το χρόνο. 

Πήραμε δυο φίλους μας μαζί με τις μαμάδες τους και πήγαμε στο Θέατρο Άβατον ένα όμορφο απόγευμα Σαββάτου που ο μπαμπάς μας είχε υπηρεσία. Εκεί γνωρίσαμε το Λευτέρη, ένα περιστέρι δίχως ταίρι. Όλες τις πληροφορίες γα την παράσταση σας τις έχω ήδη αναφέρει σε άλλη ανάρτηση μιας και το Busy mama's Corner είναι χορηγός επικοινωνίας της παράστασης. Αυτό που θα σας πω σήμερα είναι το πόσο όμορφα αντέδρασε ο μικρός μου στην παράσταση αυτή. Στην αρχή τον ξένισε το γεγονός ότι είδε ηθοποιούς πάνω στη σκηνή ενώ αυτός με το αθώο του μυαλό περίμενε πραγματικά περιστέρια (είπαμε είμαστε 3 χρόνων και με πολλή μεγάλη φαντασία!!!). Αφού ξεπέρασε το αρχικό σοκ, αφέθηκε να τον παρασύρει ο Λευτέρης σε ένα ταξίδι μαγικό, αυτό της αναζήτησης του για το ταίρι του υπό τους ήχους της μουσικής και μέσα από το λόγο και το χορό που ήταν απολύτως κατάλληλα για την ηλικία του. Άλλωστε η παράσταση αυτή απευθύνεται σε παιδάκια από 18 μηνών έως κι έξι ετών. 

Έννοιες όπως η δύναμη της αλληλεγγύης, η αποδοχή, η βοήθεια, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, η γενναιότητα, η τρυφερότητα… και γενικότερα  όλα αυτά δηλαδή που κάνουν τη ζωή μας ν’ αξίζει και να έχει νόημα, δίνονται με τρόπο όμορφο και γλυκό στα μικρά ζουζουνάκια. Ο δικός μου μικρούλης ακόμα έχει την παράσταση ως σημείο αναφοράς και πολλές φορές με αφορμή μια δική του ερώτηση βασισμένη στην παράσταση κάνουμε πολύ όμορφες συζητήσεις κατά τις οποίες εκφράζει και τη γνώμη του. Το ομορφότερων όλων είναι ότι μόλις επέστρεψε ο μπαμπάς μας σπίτι κατάφερε να του περιγράψει τι είχαμε δει το προηγούμενο απόγευμα. Κι ένα αστείο περιστατικό κάθε φορά που βλέπουμε τα περιστέρια της πλατείας μας, τα ρωτά: "Μήπως εσύ είσαι ο Λευτέρης;" κι αυτό με κάνει να υπολογίζω ακόμα περισσότερο στη δύναμη που έχει το θέατρο και πόσο επηρεάζει θετικά τον τρόπο σκέψης των παιδιών. 

Στο τέλος της παράστασης συνάντησα την κα Νάντια Δαλκυριάδου η οποία σκηνοθετεί την παράσταση και μου παραχώρησε μια μίνι συνέντευξη οπότε σας αφήνω να την απολαύσετε...

1. Πείτε μας λίγα λόγια για τον εαυτό σας.

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και είχα την τύχη την παιδική μου ηλικία να τη ζήσω σε ένα χωριό κοντά στη Θεσσαλονίκη, στην Κρύα Βρύση. Είμαι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ και Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου . Για 10 χρόνια δούλεψα ως ηθοποιός, ως παιδαγωγός, ως εμψυχώτρια παιδικών θεατρικών ομάδων στην Θεσσαλονίκη και πριν από 4 χρόνια ήρθα στην Αθήνα . Είμαι παντρεμένη με τον Δημήτρη και μένουμε στο κέντρο της Αθήνας.

2. Τι σας οδήγησε να εκφραστείτε μέσα από το θέατρο;
Δεν μπορώ να πω τι ήταν αυτό ακριβώς. Δεν μπορώ καν τη στιγμή που τα αποφάσισα.. ήρθε έτσι απλά , σαν φυσικό επακόλουθο.

Πόσο όμορφο αλλά ταυτόχρονα και απαιτητικό είναι να ερμηνεύετε έναν ρόλο ή να σκηνοθετείτε ένα έργο για λιλιπούτειους θεατές;

Είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί εμένα προσωπικά , με βγάζει από τους γνωστούς δρόμους που ξέρω, σχετικά με τη υποκριτική. Είναι και πολύ όμορφο , γιατί για να προσεγγίσεις τα παιδιά , έρχεσαι σε επαφή με τη δική σου παιδικότητα. Και είναι και πολύ απαιτητικό, γιατί τα παιδιά δεν θα πουν τη γνώμη τους στο σπίτι, αλλά όταν είσαι επί σκηνής..οπότε δεν σε σώζει τίποτα!

3. Πως προσεγγίζετε μέσα από το έργο το κοινό σας;
Προσπαθώ κι ελπίζω να τα καταφέρνω, να συμμετέχω στις παραστάσεις με σεβασμό και ωριμότητα.

Ο Λευτέρης μιλά στα παιδιά για την αλληλεγγύη και τη διαφορετικότητα. Πόσο εξοικειωμένα είναι σήμερα τα μικρά παιδιά με έννοιες σαν κι αυτές;

Τα παιδιά είναι φύσει εξοικειωμένα με τις έννοιες αυτές, γι αυτό και συγκινούνται... Γι αυτό και τις κατανοούν εύκολα,σε τόσο μικρές ηλικίες. Τα πολύ μικρά παιδάκια, 2, 3 χρονών, αντιλαμβάνονται ίσως και πιο καθαρά, ότι η μοναξιά και η απομόνωση δεν αξίζουν σε κανέναν. Ακόμα και τον κακό λύκο μπορούν να συγχωρήσουν στο τέλος, αν μετανιώσει αληθινά.

4. Τι ρόλο παίζει η οικογένεια στο να στραφεί ένα παιδί προς το θέατρο;
Νομίζω πως η οικογένεια και το σχολείο παίζουν τον βασικότερο και καθοριστικότερο ρόλο. Ανοίγουν την πόρτα του Θεάτρου στο παιδί.

5. Ως σκηνοθέτης, τι εμπόδια ξεπερνάτε για να ανεβάσετε μια καλή παιδική παράσταση;

Είναι η πρώτη μου σκηνοθετική απόπειρα και δεν έχω χαρτογραφήσει επαρκώς αυτό το νέο χώρο και τα εμπόδια του... Πρακτικά εμπόδια, θα τα χαρακτήριζα αυτά που βρήκα. Την πίεση του χρόνου, τα προγράμματα όλων που πρέπει να συντονιστούν, την κούραση από τα χιλιάδες πράγματα που πρέπει να κάνουμε για να επιβιώσουμε οι ηθοποιοί..
Σας ευχαριστώ πολύ!

Λίγες πρακτικές πληροφορίες για την παράσταση: 

Πού: Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Γκάζι, www.theatroavaton.com
Πότε: Από 30 Σεπτεμβρίου και κάθε Σάββατο στις 17:00 και Κυριακή στις 11:00
Διάρκεια: 70 λεπτά με διάλειμμα
Τιμές εισιτηρίων: 8 € κανονικό, 6 € πολυτέκνων, 5 € ανέργων, ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις άνω των 10 ατόμων
Τηλέφωνα Κρατήσεων: 210 3412689 και 6944189698
Καθημερινές παραστάσεις για σχολεία: επικοινωνήστε στο 6944189698

Είναι μια παράσταση που θα γεμίσει όμορφα και ποιοτικά κάποιο απόγευμα Σαββάτου ή ένα πρωινό Κυριακής με το μικρό σας! Μην τη χάσετε!

Φιλάκια, 

Busy mama