Φίλη μου το παρακάτω κείμενο προέκυψε μετά από ένα συμβάν που έλαβε χώρα σε ένα παιδότοπο και ήμουν παρούσα μαζί με το Βαγγελάκο. Ας τα πάρουμε από την αρχή...
Έχω αποδεχθεί πια το πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις ένα μικρό παιδί στη μεγάλη πόλη σε σχέση με τους χώρους που το παιδί μπορεί να παίξει και να εκφραστεί ελεύθερα. Οι παιδότοποι είναι το αναγκαίο κακό αλλά είναι και μια μικρογραφία της κοινωνίας κι ένα καλό βαρόμετρο να δεις συμπεριφορές και αντιδράσεις.
Είμαι πλέον 34 χρονών και σου ομολογώ πολύ κουρασμένη. Διακαώς θέλω να βγω έξω για έναν καφέ και να κάτσω δυο ώρες να πιω καφέ χωρίς να σηκωθώ από την καρέκλα μου... Μμμμμμμ...είμαι όμως μαμά οπότε όλο αυτό το σκηνικό που σου περιέγραψα είναι ένα όνειρο θερινής νυκτός. Αλλά αν είναι το παιδί μου να νιώσει χαρούμενο κι ευτυχισμένο δε διστάζω να σηκωθώ, να βγάλω τα παπούτσια μου και να χωθώ μαζί του στον παιδότοπο ή στα φουσκωτά παιχνίδια ή όπου αλλού πρέπει να μπω για να παίξουμε. Ο Βαγγελάκος όπως ξέρεις είναι μόνο δυο χρονών οπότε χρειάζεται για πολλούς λόγους συνοδεία μαμάς και μπαμπά. Εδώ να ανοίξω μια παρένθεση και να πω πως και ο μπαμπάς μας είναι πάντα ετοιμοπόλεμος για παιχνίδι.
Βρισκόμασταν λοιπόν με το παιδί στον παιδότοπο και παίζαμε, γνωρίζαμε άλλες μαμάδες κι άλλα παιδάκια και γενικά κάναμε ότι κάνεις σε έναν παιδότοπο αλλά κάτι με χαλούσε. Δεν ήξερα με βεβαιότητα από την αρχή τι ήταν αλλά κάτι δε μου ταίριαζε στην όλη κατάσταση. Σιγά σιγά εστίασα... Επρόκειτο για δυο παιδάκια που προσπαθούσαν να επιτεθούν στα άλλα παιδάκια ή να χαλάσουν το παιχνίδι από τις μικρές παρεούλες που είχαν σχηματιστεί χωρίς προφανή λόγο. Ενώ γίνονταν αποδεκτά από τα άλλα παιδάκια μετά προσπαθούσαν να βγάλουν το χειρότερό τους εαυτό προς τα έξω. Άρχισα να τα παρακολουθώ διακριτικά γιατί με προβλημάτισε το όλο σκηνικό. Ξέρεις τι υπήρχε πίσω από όλη αυτή τη συμπεριφορά;;; Μια μαμά καθισμένη στην άκρη του παιδότοπου και χωμένη σε ένα κινητό να χαζεύει προφανώς στα social media. Για να σε προλάβω παρατήρησα αρκετή ώρα πριν βγάλω τα συμπεράσματά μου και σίγουρα η μαμά δεν έκανε απλά ένα επείγον τηλεφώνημα ή δεν έστελνε ένα και μοναδικό μήνυμα αλλά πραγματικά την απασχολούσε το κινητό της ολοκληρωτικά.
Στην αρχή τα δυο παιδάκια αυτά προσπάθησαν να της τραβήξουν την προσοχή με τη γνωστή έκφραση "...μαμά κοίτα...". Μετά από αρκετή ώρα άρχισαν να βγάζουν την επιθετική συμπεριφορά που σου περιέγραψα παραπάνω. Όπως έχεις ήδη καταλάβει φίλη μου τα παιδάκια ήθελαν απλά να τραβήξουν την προσοχή της μαμάς από το κινητό. Ήθελαν για λίγη ώρα η μαμά τους να αφήσει το κινητό και να γίνει παιδί και πάλι μαζί τους και να παίξει. Να παίξει κρυφτό, να χοροπηδήξει στα φουσκωτά (κι αν για οποιοδήποτε λόγο ή πρόβλημα υγείας δε μπορούσε να συμμετέχει σωματικά στα παιχνίδια των παιδιών της) να συμμετέχει με την ψυχή της και τη θετική της ενέργεια. Να χειροκροτήσει, να φωνάξει "μπράβο", να εμψυχώσει, να πει "είμαι εδώ για εσάς" με όποιον τρόπο μπορεί.
Μπορεί να ήταν κουρασμένη, μπορεί να ήταν ξενυχτισμένη, μπορεί να ήταν οι μόνες στιγμές που ίσως απασχολούσε τα παιδάκια της με κάτι διαφορετικό και να είναι μια υπέροχη μαμά όλο το υπόλοιπο 24ώρο. Αυτά τα δέχομαι και ίσως όντως ισχύουν... Δε δέχομαι όμως να ζητά το παιδί σου απεγνωσμένα την προσοχή σου για τον οποιοδήποτε λόγο και εσύ να το αγνοείς.
Φίλη που με διαβάζεις τώρα την επόμενη φορά που θα είσαι με τα παιδιά σου ή με τα ανήψια σου ή με το βαφτιστήρι σου θυμήσου... αφήνουμε το κινητό στο τραπεζάκι της καφετέριας και ξαναγινόμαστε παιδιά μαζί τους. Φτάνει πια η εικόνα του γονιού με το κινητό κολλημένο στη μούρη και παιδότοπους γεμάτους στερημένα παιδιά από προσοχή των πιο σημαντικών ανθρώπων στη ζωή τους. Φρόντισε έστω κι αυτό το μισάωρο που θα είστε εκεί να αξίζει και να το θυμούνται με χαμόγελο. Ας φτιάξουμε μελλοντικούς ενήλικες γεμάτους αγάπη και συναισθήματα. Αν λάβεις αγάπη και προσοχή θα δώσεις αγάπη και προσοχή. Νόμος! Φτιάξε όμορφες και δυνατές αναμνήσεις με αυτές τις ψυχούλες που σε κοιτούν λες και είσαι μάγος ή ήρωας. Κάνε τα μαγικά σου και χάρισε τους στιγμές που θα θυμούνται ή έστω στιγμές που θα φορτίσουν την ψυχούλα τους θετικά.
Αυτά...
Μείνετε συντονισμένοι στα social media της Busy Mama...
Facebook Busy Mama's Corner
Instagram @busy_mamas_corner
Έχω αποδεχθεί πια το πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις ένα μικρό παιδί στη μεγάλη πόλη σε σχέση με τους χώρους που το παιδί μπορεί να παίξει και να εκφραστεί ελεύθερα. Οι παιδότοποι είναι το αναγκαίο κακό αλλά είναι και μια μικρογραφία της κοινωνίας κι ένα καλό βαρόμετρο να δεις συμπεριφορές και αντιδράσεις.
Είμαι πλέον 34 χρονών και σου ομολογώ πολύ κουρασμένη. Διακαώς θέλω να βγω έξω για έναν καφέ και να κάτσω δυο ώρες να πιω καφέ χωρίς να σηκωθώ από την καρέκλα μου... Μμμμμμμ...είμαι όμως μαμά οπότε όλο αυτό το σκηνικό που σου περιέγραψα είναι ένα όνειρο θερινής νυκτός. Αλλά αν είναι το παιδί μου να νιώσει χαρούμενο κι ευτυχισμένο δε διστάζω να σηκωθώ, να βγάλω τα παπούτσια μου και να χωθώ μαζί του στον παιδότοπο ή στα φουσκωτά παιχνίδια ή όπου αλλού πρέπει να μπω για να παίξουμε. Ο Βαγγελάκος όπως ξέρεις είναι μόνο δυο χρονών οπότε χρειάζεται για πολλούς λόγους συνοδεία μαμάς και μπαμπά. Εδώ να ανοίξω μια παρένθεση και να πω πως και ο μπαμπάς μας είναι πάντα ετοιμοπόλεμος για παιχνίδι.
Βρισκόμασταν λοιπόν με το παιδί στον παιδότοπο και παίζαμε, γνωρίζαμε άλλες μαμάδες κι άλλα παιδάκια και γενικά κάναμε ότι κάνεις σε έναν παιδότοπο αλλά κάτι με χαλούσε. Δεν ήξερα με βεβαιότητα από την αρχή τι ήταν αλλά κάτι δε μου ταίριαζε στην όλη κατάσταση. Σιγά σιγά εστίασα... Επρόκειτο για δυο παιδάκια που προσπαθούσαν να επιτεθούν στα άλλα παιδάκια ή να χαλάσουν το παιχνίδι από τις μικρές παρεούλες που είχαν σχηματιστεί χωρίς προφανή λόγο. Ενώ γίνονταν αποδεκτά από τα άλλα παιδάκια μετά προσπαθούσαν να βγάλουν το χειρότερό τους εαυτό προς τα έξω. Άρχισα να τα παρακολουθώ διακριτικά γιατί με προβλημάτισε το όλο σκηνικό. Ξέρεις τι υπήρχε πίσω από όλη αυτή τη συμπεριφορά;;; Μια μαμά καθισμένη στην άκρη του παιδότοπου και χωμένη σε ένα κινητό να χαζεύει προφανώς στα social media. Για να σε προλάβω παρατήρησα αρκετή ώρα πριν βγάλω τα συμπεράσματά μου και σίγουρα η μαμά δεν έκανε απλά ένα επείγον τηλεφώνημα ή δεν έστελνε ένα και μοναδικό μήνυμα αλλά πραγματικά την απασχολούσε το κινητό της ολοκληρωτικά.
Στην αρχή τα δυο παιδάκια αυτά προσπάθησαν να της τραβήξουν την προσοχή με τη γνωστή έκφραση "...μαμά κοίτα...". Μετά από αρκετή ώρα άρχισαν να βγάζουν την επιθετική συμπεριφορά που σου περιέγραψα παραπάνω. Όπως έχεις ήδη καταλάβει φίλη μου τα παιδάκια ήθελαν απλά να τραβήξουν την προσοχή της μαμάς από το κινητό. Ήθελαν για λίγη ώρα η μαμά τους να αφήσει το κινητό και να γίνει παιδί και πάλι μαζί τους και να παίξει. Να παίξει κρυφτό, να χοροπηδήξει στα φουσκωτά (κι αν για οποιοδήποτε λόγο ή πρόβλημα υγείας δε μπορούσε να συμμετέχει σωματικά στα παιχνίδια των παιδιών της) να συμμετέχει με την ψυχή της και τη θετική της ενέργεια. Να χειροκροτήσει, να φωνάξει "μπράβο", να εμψυχώσει, να πει "είμαι εδώ για εσάς" με όποιον τρόπο μπορεί.
Μπορεί να ήταν κουρασμένη, μπορεί να ήταν ξενυχτισμένη, μπορεί να ήταν οι μόνες στιγμές που ίσως απασχολούσε τα παιδάκια της με κάτι διαφορετικό και να είναι μια υπέροχη μαμά όλο το υπόλοιπο 24ώρο. Αυτά τα δέχομαι και ίσως όντως ισχύουν... Δε δέχομαι όμως να ζητά το παιδί σου απεγνωσμένα την προσοχή σου για τον οποιοδήποτε λόγο και εσύ να το αγνοείς.
Φίλη που με διαβάζεις τώρα την επόμενη φορά που θα είσαι με τα παιδιά σου ή με τα ανήψια σου ή με το βαφτιστήρι σου θυμήσου... αφήνουμε το κινητό στο τραπεζάκι της καφετέριας και ξαναγινόμαστε παιδιά μαζί τους. Φτάνει πια η εικόνα του γονιού με το κινητό κολλημένο στη μούρη και παιδότοπους γεμάτους στερημένα παιδιά από προσοχή των πιο σημαντικών ανθρώπων στη ζωή τους. Φρόντισε έστω κι αυτό το μισάωρο που θα είστε εκεί να αξίζει και να το θυμούνται με χαμόγελο. Ας φτιάξουμε μελλοντικούς ενήλικες γεμάτους αγάπη και συναισθήματα. Αν λάβεις αγάπη και προσοχή θα δώσεις αγάπη και προσοχή. Νόμος! Φτιάξε όμορφες και δυνατές αναμνήσεις με αυτές τις ψυχούλες που σε κοιτούν λες και είσαι μάγος ή ήρωας. Κάνε τα μαγικά σου και χάρισε τους στιγμές που θα θυμούνται ή έστω στιγμές που θα φορτίσουν την ψυχούλα τους θετικά.
Αυτά...
Μείνετε συντονισμένοι στα social media της Busy Mama...
Facebook Busy Mama's Corner
Instagram @busy_mamas_corner
Κι αν θέλετε να μη χάνετε ανάρτηση τότε συμπληρώστε το e-mail σας στην αρχική σελίδα του blog κι έτσι θα έχετε άμεση πρόσβαση στο Busy Mama's Corner!!!
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση σας φιλώ
Έλενα Μ.
Πολύ δυνατό κείμενο Έλενα. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη ούτε από ακριβά/επώνυμα ρούχα ούτε από πολλά παιχνίδια. Το μοναδικό πράγμα που έχουν ανάγκη είναι η αγάπη και η προσοχή μας. Ας αφήσουμε κι εμείς το κινητό στην άκρη και ας παρασυρθούμε μαζί τους στο παιχνίδι. Άλλωστε έχουμε κι εμείς την ανάγκη να γινόμαστε παιδιά που & που.
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο δικιο εχεις Ελενακι μου... Δεν θελουμε τα παιδιά μας να μας θυμουνται με ενα κινητο στο χερι.. αλλα μαζι τους να παιζουμε και να γελαμε.. Αλλωστε μεσα στη μέρα μας τα βλεπουμε τοσο λιγο που λογικο ειναι το παιδι να θελει χρονο μαζι μας.. πολλα φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ βρε Λενιω μου εχουμε βρεθει και εμεις σε παρομοια κατασταση με ενα παιδακι πολυ μεγαλυτερο που χτυπησε τη Νυρτω και γενικα ηταν πολυ επιθετικο. Η μαμα του ηταν αλλου ντ'αλλου, σε ενα κινητο, και τη δευτερη φορα ππυ πηγε να τη χτυπησει μπηκα στη μεση και του ειπα ευγενικα πως τα χερακια δεν ειναι για α χτυπαμε. Τοναποτελεσμα ηταν να χτυπησει και εμενα στο ποδι. Επειτα απο αυτο αποφασισα να "εστιασω" στο θυμα, καιβοχι στο θυτη μιας και αυτο ειναι δουλεια του γονεα. Εξηγησα στη Μυρτω πως σε τετοιες περιπτωσεις τεντωνουμε το χερακι μας μπροστα και διεκδικουμε το χωρο μας. Πως ο χωρος απο την ακρη του χεριου μεχρι το σωμα της ειναι δικος της καιβπως δεν πρεπει να παραβιαζεται απο κανεναν. Πως πρεπει να ζητα απο οποιον παει αν τον παραβιασει με βια, να κανει πισω. Ξερω, το παω μακρια αλλα τετοια περιστατικα, απο αδιαφορους, απορροφημενους η πελαγωμενους γονεις ειναι πολλα. Το θεμα παντα ειναι να εστιαζεις στο παιδι, γιατι τετοιες συμπεριφορες ειναι καθρεφτης των γονεων...πολυ ομορφη αναρτηση, ακρως επικαιρη Λενακι μου. Φιλακια πολλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το "Μαμά κοίτα με" είμαι πολύ στεναχωρο!Σκέψου, μια μικρή ψυχουλα να νιώθει παραγκωνισμενη και να αποζητα την προσοχή του πιο σημαντικού ανθρώπου που έχει στη ζωη του. Πολύ ωραία αναρτηση Ελενα! Και συμφωνώ και με το σχόλιο της Μαρίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή