30 Μαρτίου 2017

Ένα ταξίδι λίγο διαφορετικό.

Φίλη μου σήμερα σου γράφω στον ενικό. Έχω ανάγκη να μοιραστώ μαζί σου μια ιστορία αλλά και κάποιες σκέψεις μου. Η ώρα είναι 3:30 τα ξημερώματα και μόλις ξανακοίμησα στην αγκαλιά μου το Βαγγελίνο καθώς ξύπνησε από τη φασαρία του απορριμματοφόρου. Τον νανούριζα έχοντας βυθίσει το πρόσωπο μου στα μαλλάκια του και μύριζα αυτή τη μωρουδίλα που ακόμα αναδύει. Μέχρι να ηρεμήσει έλεγε σιγανά..."μαμά μου"..."μαμά μου"... Αυτή είμαι εγώ σήμερα, η μαμά του Βαγγελίνου!


Η διαδρομή μέχρι να μείνω έγκυος

Ήρθε η ώρα να σου εκμυστηρευτώ πως ήμουν εγώ τρία χρόνια πριν τέτοιον καιρό. Παντρεύτηκα με τον Μπαμπίνο μου το Σεπτέμβρη του 2013 και ήταν ένας γάμος παραμυθένιος. Πήγαμε ταξίδι του μέλιτος Πρωτοχρονιά στο Λονδίνο κι εκεί αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε  να προσπαθούμε για παιδάκι. Έτσι λοιπόν σταματήσαμε κάθε μορφή αντισύλληψης που χρησιμοποιούσαμε.

Οι μήνες περνούσαν αργά και βασανιστικά και το πολυπόθητο, περισσότερο για μένα ομολογώ, νέο δεν ερχόταν. Περίπου στο τέλος του καλοκαιριού μαζεμένα νέα για εγκυμοσύνες στην ευρύτερη παρέα, μας θορύβησαν ακόμα περισσότερο με αποκορύφωμα την εγκυμοσύνη της κουμπάρας μου που έμεινε έγκυος με την πρώτη φορά που προσπάθησαν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το νέο με βρήκε σε μια φάση που για ευνόητους λόγους καθόμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και περίμενα στωικά μπας και καταφέρει "κάποιος" να βρει το δρόμο του. Όχι δεν σήκωνα τα πόδια μου ψηλά όπως ίσως έκαναν οι γυναίκες παλιότερα. Αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ότι ο αγχωμένος άνθρωπος είναι έτοιμος να κάνει οποιαδήποτε χαζομάρα προκειμένου να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Στο σημείο αυτό να πω πως άρχισε να αγχώνεται και ο συζυγούλης κι έτσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τη γυναικολόγο μου. Η γιατρός μου είναι απλά υπέροχη γιατί μας ηρέμησε με αυτά που μας είπε κι έχει ένα μοναδικό τρόπο να σε κάνει να χαμογελάς και να γίνεσαι αισιόδοξος ξανά. Μου έδωσε να κάνω κάποιες βασικές κι απλές εξετάσεις κυρίως προγεννητικού ελέγχου και δε θα ξεχάσω ποτέ την ατάκα που μου είπε αμέσως μόλις είδε τα αποτελέσματα των εξετάσεων..."φύγε κι έλα τον άλλο μήνα έγκυος!!!" ήταν τα λόγια της. Μόλις άκουσα τη φράση αυτή ήθελα να βάλω τα κλάματα γιατί ένιωσα να φεύγει ένα μεγάλο βάρος από την ψυχή μου.

Οκτώβρη και Νοέμβριο επειδή πίστευα ότι θα μείνω έγκυος πρόσεχα προκαταβολικά εγώ η παλαβή (να μη βάψω τα μαλλιά, να μην κάνω το αγαπημένο μου ημιμόνιμο μανικιούρ και άλλα πολλά τρελά). Φύγαμε κι ένα ταξίδι Κωνσταντινούπολη και επειδή είχα καθυστέρηση και είχα δει και ελάχιστο αίμα νόμιζα ότι ήμουν έγκυος και δεν ευχαριστήθηκα το ταξίδι. Όλα είχαν διογκωθεί μέσα στο μυαλό μου και η μια υπερβολή ακολουθούσε την άλλη. Μόλις γυρίσαμε από το ταξίδι αδιαθέτησα κι εκεί πια έσπασαν τα νεύρα μου και έκλαιγα μόνη μου στην τουαλέτα και ταυτόχρονα κατάλαβα ότι πρέπει να ανασυγκροτηθώ και να σκεφτώ λογικά. Μόλις το είπα αυτό στον εαυτό μου, έγινε κάτι μαγικό...ξέχασα ότι ΠΡΕΠΕΙ να μείνω έγκυος. Δεν υπάρχει κανένα πρέπει σε αυτή την υπόθεση. Και φτάνουμε στο Δεκέμβρη του 2014 και ετοιμάζαμε με την κουμπάρα μου το γάμο της που θα γινόταν στο Βόλο. Το μυαλό μου πλέον από τις υποχρεώσεις της κουμπαριάς αλλά και από πολλή δουλειά που είχα εκείνο το διάστημα στο φροντιστήριο και στα μαθήματα φεύγει από το επίμαχο θέμα και μάλιστα όταν αρρώστησα με γρίπη ήπια τα αντιπυρετικά σαν καραμέλες. Ενόψει γάμου βάφω τα μαλλιά μου κατάξανθα, κάνω τα μανικιούρ μου τα περίεργα, ταξίδεψα στο Βόλο και έπινα τα τσιπουράκια μου στην παραλία του Βόλου άνετη κι ωραία. Την ημέρα του γάμου χόρευα πάνω σε 12ποντες γόβες όλο το γλέντι και μάντεψε....είχα ήδη μείνει έγκυος και δεν το είχα πάρει χαμπάρι! Το έμαθα δυο μέρες μετά το γάμο.

Φίλη μου αν το μόνο που σε εμποδίζει από το να μείνεις έγκυος είναι το άγχος κι όχι κάποιο παθολογικό αίτιο τότε απλά ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ!!! Και ξέρεις κάτι;;; το άγχος πολλές φορές στο επιβάλλουν οι άλλοι...οι γονείς...τα πεθερικά...οι φίλες που μένουν έγκυες κι εσύ ακόμα όχι. Κλείσε την πόρτα του μυαλού σου σε όλες αυτές τις φωνούλες. Σε αυτό είσαι μόνο εσύ και ο αντρούλης σου. Κανένας άλλος. Όλοι θα σου πουν "μην αγχώνεσαι" και θα βρουν μετά έναν τρόπο για να ασκήσουν πίεση πάνω σου. Κόψε τους τον αέρα για να ησυχάσεις. Μα πάνω απ' όλα κάνε ειρήνη με τον εαυτό σου και βρες την εσωτερική σου ηρεμία. Άσε τις υπερβολές για άλλους τομείς της ζωής σου. Σε αυτό το θέμα μείνε απλή και ήρεμη. Εγώ πρόσεχα προκαταβολικά και τι κατάλαβα;;; Η απογοήτευση είχε γίνει η καλύτερη μου φίλη. Ζήσε τη ζωή σου κι απόλαυσε την κάθε στιγμή που μπορείς να είσαι μόνη με τον άντρα σου. Ζήσε και κάνε έρωτα, όχι μια βεβιασμένη πράξη έχοντας το μυαλό σου αλλού. Νιώσε την καρδιά του γιατί κι αυτός ίσως αγχώνεται κι ας μην το δείχνει. Πιάσε τον από το χέρι και περπατήστε πλάι πλάι και φτιάξτε μαζί μια υπέροχη ιστορία σύλληψης του μπιζελιού σας! (εμείς έτσι λέγαμε στην αρχή το Βαγγελίνο). Εγώ όταν ξέχασα, τα κατάφερα ή μάλλον...εμείς όταν χαλαρώσαμε τα καταφέραμε!

ΥΓ1: Δε με έχεις συνηθίσει σε τέτοιου είδους αναρτήσεις, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι blogging.
ΥΓ2: Το κείμενο είναι η αληθινή ιστορία για το ταξίδι μου προς την εγκυμοσύνη αλλά το αφιερώνω σε μια φίλη μου που της υποσχέθηκα ότι θα κάτσω να της γράψω με ησυχία.

Απόψε λοιπόν, ξημερώματα, σου καταθέτω μια μεγάλη αλήθεια μου.

Καλό ξημέρωμα
Έλενα Μ.

9 σχόλια:

  1. Εγώ αγαπώ αυτές τις αλήθειες. Έτσι είναι όπως τα λες ακριβώς και στο λέω εγώ που προσπαθούσα χρόνια πριν καν παντρευτώ να τα ελέγξω όλα και είδες τι έπαθα... Μια ακόμη αλήθεια είναι πως ο οργανισμός προστατεύει μια εγκυμοσύνη πριν αυτή γίνει αντιληπτή. Είναι ακόμα μια σοφία της φύσης. Και το άγχος δυστυχώς ένας από τους χειρότερους παράγοντες στην υγεία μας- τόσο σωματική όσο ψυχική και πνευματική. Σε φιλώ γλυκά σε ευχαριστώ για αυτή την κατάθεση ψυχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ συγκινητική αυτή σου η ανάρτηση, Έλενά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ απόλυτα μαζι σου σε ολα! Σε κάθε λέξη!!καλως η κακώς οταν κατι το θέλεις πολυ και το βιάζεις δεν σιυ ρχεται! Το παιδί δεν ειναι παραγγελία που την στέλνεις σε κάποιον και ΔΟΥ ρχεται ! Οταν ο Θεός βάλει το χέρι του τότε!(αυτή ριναι η δίκη μου άποψη τουλάχιστον) ολα γίνονται για κάποιο λόγο στη ζωή! ΟΛΑ! Και ναι αυτο ειναι κυρίως το blogging!! Εγω έτσι ξεκίνησα καταθέτοντας την ψυχή μου!!Αγκαλια ξαι φιλη! Σμουτς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν ο Θεός θέλει να στείλει ενα μωρο οτι και να κάνουμε θα ερθει και θα μείνει. Πέρασες δυσκολη περίοδο είναι αλήθεια.Αλλά αυτή η μυρωδιά στα μαλάκια είναι η καλύτερη ανταμοιβή της προσμονής σου. Πολλά φιλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα συμφωνήσω με την Εύη οτι ολα γινονται για καποιο λόγο! Οταν εμεις κανουμε σχέδια ο Θεος γελά! Κάποια στιγμη θα γραψω και εγώ την ιστορία μου!
    Σ´αγαπω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Την ίδια στιγμή που ζευγάρια κάνουν απέλπιδες προσπάθειες να γίνουν γονείς, ο περίγυρος πρέπει απλά να το βουλώνει, συγνώμη αλλά δεν μπορώ να το εκφράσω πιο κόσμια. Δεν γίνετε επειδή έχεις κάποιους μήνες παντρεμένη να πρέπει να μείνεις και έγκυος, λες και είναι κουμπάκι που πατάς και γίνετε. Συμφωνώ απόλυτα, πρέπει να διωχθεί το άγχος που προκαλείτε από τις διάφορες φωνούλες ακόμη και τις εσωτερικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολυ ομορφο ολο αυτο π εγραψες. Το αγχος μας εχει καταβάλει και το χειροτερο ολων ειναι οτι αυτο συμβαινει πλεον απο μικρη ηλικια. Ο περιγυρος στο θεμα εγκυμοσυνης ειναι κατι που με προβληματιζει πολυ. Σιγουρα οι γονεις η τα πεθερικα θα βιαζονται να δουν εγγονακι (ενας θεος ξερει γιατι) αλλα θεωρω οτι ειναι ενα τοσο προσωπικο θεμα του ζευγαριου που δεν μπορω να καταλαβω τη λογικη του να ρωτανε κ να πιεζουν.ειναι τοσο προσωπικο θεμα οπως πχ το αν τσακωθηκες με το συζυγο η αν ειναι καλη η σεξουαλικηωσας ζωη η οτιδηποτε αλλο π αφορα ΜΟΝΟ το ζευγαρι. Καλο ειναι να μην ανακατευομαστε σε τετοιες υποθεσεις ουτε καν απο ενδιαφερον.Ναι χαιρεσαι την οικογενεια σ!!! Φιλακια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πόσο τρυφερη και αληθινη αναρτηση -εξομολογηση Ελενα μου.. Ποσο πραγματικα σε πιεζει ο οικογενειακος περιγυρος ακομα κι οταν το κανει απο καθαρο ενδιεαφερον.. Ξερω πόσοδυσκολο μπορεί να γίνει.. Ευτυχως τελος καλο.. ολα καλα... και τωρα έχεις το Βαγγελινο σου να αγκαλιάζεις!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όλες οι γυναίκες έχουμε ρίξει δάκρυ για τα μωράκια που δεν πιαστηκαν, για αυτά που πιαστηκα αλλά δεν κατάφεραν να βγουν και για αυτά που τελικά κραταμε στην αγκαλιά μας. Γιατί η μητρότητα είναι μεγαλείο!Πολύ ωραία ανάρτηση αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Copyright © Busy Mama's Corner. All rights reserved. Powered by Blogger. Designed By El Design